Şu anda ekonominin durumu, kripto dünyası insanları tarafından aslında derinlemesine hissedilmiyor.

Herkesin sosyal güvenliğini tartışmaya gerek yok, verileri de incelemeye gerek yok.
Kültürel gerilemeden değişim ve yükseliş görülebilir.
Açık politikalar, sağlıklı bir ekonomi ve refah içinde bir kültür endüstrisi, genellikle bir arada yükselir ve bir arada zarar görürler; bu, birbirini etkileyen bir üçlü rezonans sistemidir.
Şimdi şarkıları dinleyebilir miyim? "Kedi sesi çıkarma"dan "Büyük başarı"ya kadar estetik bir çöküş yaşandı, dinlemekten hoşlandığım her şey bu hayatta var.
Yetenekli insanlar yok değil, harika yaratıcılar zincirler içinde dans ediyor. Yazmadan önce hassas konuları dışarıda bırakmak zorundalar, ardından siyasi tabulardan kaçınmalılar ve en sonunda da olumlu, uyumlu ve doğru bir tutum sergilemelidirler. Bu temkinli yaratım atmosferi, nasıl olağanüstü eserler ortaya çıkarabilir ki?
Neden Tao Zhe, Lin Junjie, Mayday ve Zhou Jielun hâlâ gösteri pazarında hüküm sürüyor? Çünkü günümüzdeki müzik tamamen çöp.

90'lı yılların Çin'ine baktığımızda: dışa açılmanın hızlanması, halkın gelirinin artması, tüketim gücünün güçlenmesi, kültürel tüketim talebinin ve çeşitlilik beklentisinin de artmasına yol açtı. İnsanlar içten içe her yılın bir öncekinden daha iyi olacağını düşünüyor.
O kadar çok kural yokken, ekonomi ve sanat iki alanda da gelişim gösteriyordu; bu, cesur ifadelerin ve cesur yeniliklerin dönemi.
Sanat yaratıcıları, hızla değişen bir toplumla karşı karşıya kaldıklarında, artık "kahraman çocuklar, fedakarlık ruhu" anlatmıyorlar, aksine birey, gerçeklik, belirsizlik ve aşkı keşfediyorlar.
İdealler, kaos, vahşi güçler ve zamansal fırsatlar iç içe geçmiş, Çin çağdaş sanatının en özgür, en derin ve en canlı dönemini yaratmıştır.
Bununla birlikte "Güneşli Günler", "Hayatta Kalmak", "İlkbahar, Yaz, Sonbahar, Kış... Ve Sonbahar" gibi eserler doğdu; Jiang Wen, Lou Ye, Jia Zhangke gibi yönetmenler bu dönemde cesurca gerçekçilik temalarını denediler, bu eserler günümüzde hâlâ Douban TOP'unda yer almakta.
Cui Jian, Dou Wei, Li Zongsheng, Luo Dayou, Beyond gibi müzisyenlerin eserleri pazarı sarstı ve bir zamanların yankısını oluşturdu, birçok eser bugün hiçbir şekilde onaylanamaz.
Çin'in GSYİH'sının 1.45 trilyon RMB'den yaklaşık 9.7 trilyon RMB'ye yükselmesiyle birlikte, halkın kişi başına GSYİH'sı iki katına çıktı ve herkes o dönemdeki eserlerin "ekonomik yükseliş döneminin güzelliği" taşıdığını hayretle belirtti.

Bugünlerde her şeyin yolunda gittiği, sinema gişe hasılatlarının arttığı ve müzik verilerinin patladığı görünse de, aslında gerileme kaçınılmaz hale geldi ve bir uzay yürüyüşü gibi bir duruma dönüştü: ileri gidiyormuş gibi görünüyor, ama aslında geri gidiyor.

Gerçek bir dönüm noktası, 2017'dir.
O yıl para politikası gevşekti, bankalar akışları kontrol etmiyordu, fon hareketliliği serbestti, özel yatırımlar yüksek bir heyecanla büyüyordu, her türlü fon havuzları peş peşe ortaya çıkıyordu.
Konut fiyatları tarihsel zirveye ulaştı, zenginlik yanılsaması doruğa çıktı, kripto dünyası da destansı bir boğa piyasasıyla karşılaştı, blok zinciriyle zenginleşme efsanesi Tencent News'un manşeti oldu.
B站'in yükselişi, halkın cebinin dolu olması ve vatanseverliği, "Savaş Kurtları 2" mucizesini ortaya çıkardı.
"Stand-Up Komedi Şampiyonası" ve "Çin'de Rap Var" ardı ardına ortaya çıktı, iki yeni pazar açtı ve bir grup daha fazla sektörde çalışanı zenginleştirdi.
O dönemde Çin'de, kültür ve sermaye bir araya geldi, yaratıcılık ve platformlar birleşti, özgür konuşma, paranın katalizörü ve pazarın arzusu o anda mucizevi bir şekilde uyum sağladı.
Ancak, parlak anlar her zaman kısadır.

2018'den sonra her şey dönmeye başladı.
Sinema ve televizyon denetimi kapsamlı bir şekilde sıkılaştı, birçok konu kısıtlandı; stand-up gösterileri ve rap programları düzeltme yapılması için zorunlu hale getirildi, yeraltı kültürü yeniden gerilemeye başladı.
Eğlence programlarının söylemleri giderek kısıtlanıyor, ifadeler kendini biçiyor, kripto dünyası en sert kışını yaşamaya başladı, %70'lik bir kesimin kripto hayalleri Aralık'ta donarak öldü.

Bugüne geldiğimizde, pandeminin ardından geçen birkaç yıl boyunca büyük bir durgunluk, kültürel çöküşü hızlandırdı.
Bir zamanlar çok popüler olan stand-up ve rap şovları artık kimse tarafından izlenmiyor.
Saldırgan sanat artık büyük ölçekte alay edilmeye izin verilmiyor, Hip-Hop artık özgürce ifade edilemiyor.
Bu tür bir sansür sisteminde kültürel gerileme kaçınılmazdır, öncü sanat artık var olmamaktadır, toplumsal ve politikadan daha "öncü" olan şeyler kaçınılmaz olarak baskıya ve yasaklamaya maruz kalacaktır.

Politikalar sıkı, ekonomik zorluklar açıkça ortada, biz kripto dünyası çalışanları olarak şanslıyız.
Konut fiyatları düşüyor, istihdam zor, içe kapanma ciddi, herkes kendini tehlikede hissediyor.

Ama neyse ki, hala bitcoinimiz var.