Cross-chain protokolünün güvenlik zorlukları ve LayerZero'nun sınırlamaları

Web3 ekosisteminde, cross-chain protokollerinin önemi giderek artmaktadır. Ancak, son yıllarda meydana gelen güvenlik olayları, bu protokollerin potansiyel olarak büyük riskler taşıdığını göstermektedir. Aslında, cross-chain protokollerinin neden olduğu kayıplar, çeşitli blockchain güvenlik olayları arasında en üst sıradadır ve önemi, Ethereum ölçeklendirme çözümlerinden bile daha fazladır.

Bazı cross-chain protokolleri, görünüşte basit bir tasarım benimsemiş olsa da, bu onların mükemmel ya da güvenli çözümler olduğu anlamına gelmez. Örneğin, bilinen bir cross-chain protokolü, mimarisi basit görünmesine rağmen belirgin güvenlik açıkları taşımaktadır.

Bu protokolün temel yapısı şudur: Chain A ve Chain B arasındaki iletişim Relayer tarafından gerçekleştirilirken, Oracle Relayer'ı denetler. Bu tasarım, kullanıcıya hızlı bir cross-chain deneyimi sunarken, aynı zamanda geleneksel olarak bir üçüncü zincirin konsensüsü tamamlamak için gerekli olduğu karmaşık süreci ortadan kaldırsa da, ciddi güvenlik riskleri de getirmektedir.

Öncelikle, çoklu düğüm doğrulamayı tek bir Oracle doğrulamasına indirgemek, güvenlik katsayısını büyük ölçüde azaltmaktadır. İkincisi, bu tasarım Relayer ve Oracle'ın tamamen bağımsız olduğunu varsaymak zorundadır, bu varsayım gerçekte kalıcı olarak garanti edilmesi zor bir durumdur ve komplo kurma riski taşımaktadır.

Bazıları, Relayer sayısını artırarak güvenliğin artırılabileceğini düşünebilir. Ancak, bu yaklaşım sorunu köklü bir şekilde çözmez. Katılımcı sayısını artırmak, merkezsizlik ile eşdeğer değildir ve ürünün temel özelliklerini değiştiremez.

Daha da önemlisi, bu protokolu kullanan bir proje yapılandırma düğümlerinin değiştirilmesine izin veriyorsa, bir saldırgan kendi kontrolündeki düğümle değiştirme olasılığına sahip olur ve böylece mesajları sahteleyebilir. Bu risk karmaşık senaryolar içinde daha da ciddi hale gelecektir ve protokolün kendisi bu problemi çözme kapasitesine sahip değildir.

Bazı güvenlik araştırma ekipleri bu protokolün potansiyel açıklarını belirlemiştir. Örneğin, uygulama sahibi veya özel anahtar sahibinin kötü niyetli davranması, kullanıcı varlıklarının çalınmasına neden olabilir. Ayrıca, başka bir araştırma, bu protokolün aracılarında kritik bir açık bulunduğunu ve bunun içerden bir kişi veya tanınan bir ekip üyesi tarafından kullanılabileceğini ortaya koymuştur.

Gerçekten merkeziyetsiz bir cross-chain protokol, "Satoshi Konsensüsü"nün temel ilkesine uymalıdır; bu da güvenilir üçüncü tarafları ortadan kaldırmak, gerçek bir güvensizlik ve merkeziyetsizlik sağlamaktır. Ancak, kendilerini merkeziyetsiz olarak adlandıran bazı cross-chain protokoller aslında bu standartlara uymamaktadır. Kullanıcılardan, birden fazla rolün kötü niyetli bir şekilde iş birliği yapmayacağına güvenmelerini talep edebilirler ya da uygulama geliştiricilerini güvenilir üçüncü taraflar olarak görebilirler.

Gerçekten merkeziyetsiz bir cross-chain protokolü oluşturmak zorlu bir görevdir. Bu yalnızca tasarımda güvenilir üçüncü tarafların devreye girmesini önlemekle kalmaz, aynı zamanda dolandırıcılık kanıtları veya geçerlilik kanıtları üretebilmeli ve bu kanıtları zincire ekleyerek doğrulama yapabilmelidir. Ancak bu şekilde, gerçekten merkeziyetsiz ve güvenilmez bir yapı sağlanabilir.

Kapsamlı çapraz zincir protokollerini değerlendirirken, yüzeysel basit tasarım veya büyük finansmanla yanıltılmamalıyız. Gerçekten güvenli ve merkeziyetsiz çapraz zincir çözümleri, teknik tasarım ve uygulama konusunda daha fazla çaba gerektirir; güvenlik ve merkeziyetsizlik düzeyini artırmak için sıfır bilgi kanıtları gibi ileri teknolojilerden yararlanmayı gerektirebilir.

Gelecekte, yalnızca gerçekten merkeziyetsiz güvenliği sağlayabilen protokoller, şiddetli rekabetin ortasında öne çıkabilir ve Web3 ekosistemine güvenilir cross-chain altyapısı sunabilir.