Yeni bir taksiye bindim.

Büyükanneyle sohbet etmek
Barış Oteli'nin yemeklerinin kötü olduğunu söylemek gerekir.
Büyükbaba tarafından bir ders verildi.
Oranın insanları öldürdüğünü söylüyor, parası olan da böyle harcayamaz.
O, bir günde sabah akşam sadece yüz lira kazanabildi.
Gençlerin gerçekten tasarruf etmeyi bilmediğini söylemek.
Evde su arıtıcısı olduğundan bahsedince, oğlu mutlaka maden suyu almak istiyor.
Hen hâlâ söyleyemiyorum, söylersem oğlum sinirleniyor.
Ben her zaman böyle bir harcama anlayışım olduğunu söyledim, param olmasa bile.
İnsan ömrü kısacık birkaç on yıl.
Eğer öleceksem, bu hayatı düşünürüm.
İyi bir şey yememiş, iyi bir yerde kalmamış, hava sıcak ama bir bisiklete biniyor, dışarıda seyahat etmek için para harcamaya da kıyamıyor, bu çok acı değil mi?
Son olarak, annem ve babamın da para harcamaya kıyamadığını söyledim.
Ama onları dışarı çıkarmak için, seyahatlerinde onlara iş sınıfı koltuk ayırtmak zorundayım, otelde başkanlık süiti ayırtmalıyım, hayatları boyunca çok çile çektiler, yaşlandılar, onlara biraz keyif vermeden ne zaman olacak ki?
Büyükbaba dinledikten sonra birkaç saniye sessiz kaldı ve şöyle dedi: Oğlum senin gibi yetenekli olsaydı ne iyi olurdu...